Gannett Peak (2)

Muszę napisać parę słów o tak zwanej „sprawie” Ministra Sprawiedliwości Andrzeja Czumy, bo to, co się wypisuje w polskich gazetach po raz kolejny przypomina relacje Marsjan z meczu piłki nożnej. Przypomnijmy w skrócie: parę dni temu dziennikarze „Polityki” odkryli, że pan Minister „nie spłacił długów” w USA i do tego jeszcze miał w tej sprawie procesy sądowe. Przedstawiono to tak, jakby była to jakaś straszna zbrodnia. Zrobiono z niego bandziora i wyłudzacza pieniędzy. I oczywiście lud polski to kupił: według „Rzeczpospolitej” as 71% Polaków uważa, że Czuma powinien podać się do dymisji.

Parę rzeczy jest zastanawiających: po pierwsze skąd nagły wzrost „standardów moralnych”? Taki na przykład pan Andrzej Lepper miał wyroków sądowych co niemiara i jakoś to nie przeszkadzało, żeby został wicepremierem. Nie tak dawno pojawiła się propozycja ustawy, która uniemożliwiałaby osobom skazanym prawomocnymi wyrokami sądów kandydować do Parlamentu. I o ile się nie mylę, to propozycja nawet nie weszła pod obrady Sejmu. Bo wszystkie partie od razu powiedziały, że nie ma głupich i w życiu czegoś takiego nie poprą. I jakoś nikt nie protestował. A tu nagle taki wzrost poczucia przyzwoitości… Bardzo zastanawiające…

Po drugie trzeba wyjaśnić manipulacje, których dopuszczają się dziennikarze. Nie myślę, żeby byli na tyle niedouczeni i głupi, żeby tego nie wiedzieli. (Chociaż… kto wie… toż te dzieciny kończyły już wolną szkołę w wolnej Polsce. Więc większość z nich wolno myśli). Zacznijmy od tego, że owe straszliwe wyroki, które miały zapaść w sprawie ministra Czumy to są wyroki w sprawach cywilnych a nie karnych. W Stanach jest to nic innego jak szara codzienność. Konstytucja gwarantuje każdemu prawo, by w dowolnej sprawie mógł się zgłosić do sądu. Można więc na przykład założyć sprawę, by sąd zabronił kotu sąsiada wyłazić na drzewo. Albo w dowolnej innej, zupełnie bzdurnej sprawie. Co jakiś czas media donoszą o tego typu „kwiatkach”. To taki amerykański „folklor”, chętnie podsycany przez żyjących z tego procederu prawników.

Sprawy które miał Andrzej Czuma dotyczyły spłaty długów. To działa tak: jeżeli człowiek nie spłaca w terminie kart kredytowych, to bank wnosi sprawę do sądu. Po co? Nie myślicie chyba, że bank spodziewa się, że jakimś cudem po wyroku sądowym delikwent pieniądze odda? Jakby miał – to by oddał już dawno, bo co jak co, ale w Stanach nie opłaca się mieć spapranej historii kredytowej. Chodzi o to, że bank potrzebuje wyrok sądowy, aby móc „zabezpieczyć” swoje należności, na przykład wymuszając na dłużniku sprzedaż domu. W tym przypadku dokładnie coś takiego zaszło: gdy Czuma sprzedał dom przed wyjazdem do Polski w 2005 roku, banki, którym był winny pieniądze odebrały sobie należne im kwoty.

Nie jest to żaden „obciach”, żadna nieuczciwość, żadne przestępstwo. Facetowi po prostu w pewnym momencie powinęła się noga i miał kłopoty finansowe. Nie jest to zresztą żadna tajemnica: cała Polonia chicagowska o tym wiedziała. Ja oczywiście szczegółów nie znam, albo nie pamiętam, ale gdzieś około roku 2001 Czuma praktycznie musiał zrezygnować z prowadzenia swojego programu radiowego: z dwugodzinnej audycji w najlepszym czasie antenowym została chyba godzina w czasie, gdy nikt prawie radia nie słucha.

Dziennikarze znaleźli też kilku Polonusów, którzy chętnie i ochoczo obrzucili pana ministra błotem. Cóż… to też nie jest nic nadzwyczajnego. Polonijne środowiska, a już środowisko chicagowskie w szczególności są potwornie skłócone i zawsze ktoś kogoś błotem obrzuca. Czuma był dość mocno zaangażowany w życie polonijne, więc wrogów ma co niemiara. I każdy z nich bardzo chętnie by mu oczy wydrapał.

Ja osobiście człowieka nie znam. Słuchałem kiedyś jego audycji radiowych i były to jedne z niewielu audycji w polonijnym radiu, których w ogóle dało się słuchać. Było też wiadomo powszechnie, że gość ma mocno antykomunistyczne poglądy. Osobiście przypuszczam, że cała „sprawa” bierze się z tego, że Premieru Tusku zapomniało się skonsultować nominacji pana Czumy z różnymi salonami i służbami. W Polsce – wiadomo: „Sąd-sądem. A sprawiedliwość musi być po naszej stronie”. Minister Sprawiedliwości tym bardziej!